3 objawy stwardnienia zanikowego bocznego – sprawdź, co powinno wzbudzić twoją czujność

Stwardnienie zanikowe boczne to schorzenie dotykające centralnego lub obwodowego układu nerwowego – niekiedy obu jednocześnie. Uszkodzenie układu nerwowego prowadzi do zaniku mięśni kończyn, brak swobody w ich poruszaniu, aż do całkowitej utraty ich sprawności.

Trudno jest mówić o leczeniu stwardnienia zanikowego bocznego, gdyż jest to choroba nieuleczalna. Jednakże możliwe jest łagodzenie objawów, aby pacjent mógł funkcjonować i uczestniczyć w codziennym życiu. Stwardnienie zanikowe boczne jest znane także pod nazwą choroby Lou Gehringa.

Jakie objawy wskazują na rozwój stwardnienia zanikowego bocznego i w jaki sposób można zapobiec chorobie? Jaki lekarz zajmuje się diagnozowaniem i leczenie SLA? Jakie są dostępne metody leczenia i łagodzenia objawów stwardnienia zanikowego bocznego?

Stwardnienie zanikowe boczne – czym jest?

Stwardnienie zanikowe boczne, określane również mianem SLA lub ALS, to choroba, która u każdego pacjenta postępuje w różnych odstępach czasu. Dotyka ona układu nerwowego w obrębie rdzenia kręgowego oraz kory i pnia mózgu. W efekcie choroba na wysokim etapie rozwoju prowadzi do utraty kontroli nad mięśniami w całym ciele. Pacjent nie jest w stanie samodzielnie się poruszać i mówić.

Najczęściej na chorobę stwardnienia zanikowego bocznego chorują osoby starsze, pomiędzy 50. a 70. rokiem życia. Statystycznie choruje więcej mężczyzn niż kobiet. Objawy stwardnienia rozsianego zanikowego bocznego rzadziej pojawiają się u osób młodych, ale w medycynie zdarzają się takie przypadki.

Przyczyny występowania stwardnienia rozsianego zanikowego bocznego nie są do końca znane. U sporej części pacjentów ma one podłoże genetyczne, a gen FALS jest wykrywany przede wszystkim u młodszej grupy pacjentów. Badacze wskazują jednak, że przyczyną mogą być zaburzenia autoimmunologiczne lub infekcje wirusowe. SLA może się także pojawić jako efekt stresu oksydacyjnego.

Objawy stwardnienia zanikowego bocznego

Stwardnienie zanikowe boczne jest bardzo często diagnozowane w momencie wystąpienia pierwszych objawów, które zaczynają utrudniać codzienne funkcjonowanie i negatywnie wpływają na zakres ruchu pacjenta. Jednak nasilenie pierwszych objawów SLA jest kwestią indywidualną i będzie się różniło u każdego chorego.

Początkowo pacjenci mogą obserwować u siebie osłabienie mięśni w barku i dłoniach. Specyfika tego typu objawów sprawia, że są one lekceważone do momentu, kiedy problem zaczyna się pogłębiać bądź choroba atakuje drugą kończynę. Jeśli SLA uszkodziło ośrodkowy układ nerwowy , pojawia się napięcie mięśni, określanych jako spastyczność.

Pierwsze objawy mogą pojawić się dopiero po kilku latach, gdyż choroba postępuje bardzo powoli i stopniowo uszkadza poszczególne nerwy i mięśnie. Dopiero z czasem pacjent będzie miał trudności w poruszaniu się aż do momentu całkowitego zaniku mięśni i pojawienia się problemów ze sprawnością umysłową. W przypadku bardziej łagodnego przebiegu, choroba nie atakuje kory mózgowej.

Do objawów stwardnienia zanikowego bocznego należą:

• drżenie mięśni i brak kontroli nad nimi,
• zmęczenie, osłabienie mięśni i całego ciała,
• silne, bolesne skurcze.

Z czasem u pacjentów obserwuje się problemy z połykaniem, mówieniem, ogólnym poruszaniem się. W zaawansowanym stadium choroby o trudnym przebiegu pacjent nie jest w stanie porozumiewać się i poradzić sobie z podstawowymi potrzebami fizjologicznymi.

Jak wygląda diagnostyka stwardnienia zanikowego bocznego?

Diagnostyką oraz leczeniem stwardnienia rozsianego bocznego zajmuje się lekarz neurolog, specjalizujący się w chorobach na tle nerwowo–mięśniowych. W przypadku SLA konieczna jest szybka reakcja, dlatego po zaobserwowaniu jakichkolwiek niepokojących objawów, warto jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Neurolog Jelenia Góra na podstawie szczegółowego wywiadu może skierować pacjenta na badania EMG, ENG, badania elektrofizjologiczne, rezonans magnetyczny ośrodkowego układu nerwowego.

W celu postawienia diagnozy wykonuje się również badania krwi, zwłaszcza na przeciwciała GM1, a także badanie płynu mózgowo–rdzeniowego.

Leczenie SLA jest trudne i praktycznie niemożliwe. Pacjent powinien znajdować się pod stałą opieką neurologa. Samo leczenie opiera się przede wszystkim na łagodzeniu objawów i zapobieganiu pojawienia się dodatkowych powikłań. Pacjentom zaleca się także współpracę z fizjoterapeutą oraz rehabilitantem, aby wzmacniać mięśnie i opóźniać proces ich zaniku.