Różnice w psychoterapii dzieci a dorosłych

Psychoterapia, jako proces leczenia różnych zaburzeń na tle psychicznym, jest dobierany indywidualnie do każdego pacjenta. Oferty poradni psychologicznych oraz prywatnych psychoterapeutów są skierowane najczęściej do wszystkich osób, borykających się z problemami. Na terapię psychologiczną uczęszczają zarówno dorośli, jak i dzieci. Dorosłe osoby zupełnie inaczej widzą świat i mają inne doświadczenia niż dzieci. Z tego względu, psychoterapia jest przeprowadzana zupełnie inaczej. Psycholodzy i terapeuci uwzględniają wiek pacjentów, doświadczenia oraz traumatyczne przeżycia i ich okoliczności. Problemy na tle psychicznym mogą się diametralnie różnić, jeśli chodzi o te dwie grupy pacjentów.

Psychoterapia u dorosłych

Osoby dorosłe uczęszczają na terapię z wielu powodów. Mogą to być kryzysy, traumy, poczucie niespełnienia czy depresja i inne choroby i zaburzenia. Dorośli inaczej rozumieją świat niż dzieci, są bardziej świadomi. Psychologowie mogą otwarcie porozmawiać z dorosłymi pacjentami, zadawać im trudne pytania. W przeciwieństwie do dzieci, pacjenci dorośli są bardziej otwarci i o wiele łatwiej jest z nich ‘wyciągnąć’ różne informacje, które wpłyną na leczenie.
Dorośli bardzo często sami decydują się na rozpoczęcie psychoterapii. Różne sytuacje w naszym życiu często nas przytłaczają, niezależnie od tego, czy ich powodem jest życie osobiste, relacje międzyludzkie czy życie zawodowe. Dorośli w różnym wieku, cierpią na brak akceptacji lub zaniżone poczucie własnej wartości. Psychoterapeuta jest w stanie wpłynąć na sposób naszego myślenia. Zadania, jakie dorośli często wykonują na wizycie lub po, mają na celu pokazać psychoterapeutom podejście do całego problemu oraz ewentualne sposoby radzenia sobie z nim.

Psychoterapia dla dzieci

Jeśli chodzi o leczenie dzieci – do prowadzenia psychoterapii musi być wyznaczona osoba, która będzie umiała ‘dogadać’ się z maluchem, który ma problemy. Wiek, w jakim dzieci są wysyłane na psychoterapię, jest bardzo różny. Do specjalistów mogą chodzić dzieci 6-letnie, jak i 11-letnie. Powody, z jakich rodzice zapisują swoje dzieci na terapię, są rozmaite. Najczęściej, najmłodsi leczą się z przebytej traumy, przemocy w rodzinie, po stracie bliskich czy w przypadku nieprzystosowania się wśród rówieśników.
Najmłodsi pacjenci, którzy uczęszczają na terapię, często cierpią na zespoły Aspergera, Downa czy autyzm. Asymilacja dzieci z podobnymi schorzeniami jest bardzo trudna, co często może prowadzić do problemów natury psychicznej.
Psychoterapeuci, którzy przeprowadzają terapię z dziećmi, muszą być szczególnie delikatni. Pacjenci, mający zaledwie kilka lat, często otwierają się dopiero po paru tygodniach. – zaznacza pani Anna Rekel z krakowskiej przychodni psychologicznej http://anna-rekel.pl.

Podsumowując, podstawowymi różnicami w psychoterapii w wymienionych dwóch grupach społecznych, są:

• Podejście psychoterapeuty do pacjenta,
• Często własna wola pacjenta,
• Problemy, z jakimi może borykać się pacjent,
• Sposoby leczenia,
• Doświadczenia i przeżycia pacjentów,
• Leczenie utartych typów zachowań i postępowań (najczęściej w przypadku dorosłych),
• Rodzaje psychoterapii.

Różnice, jakie występują między terapią u dorosłych, a u dzieci, pozwalają na szybkie nawiązanie współpracy na linii terapeuta – pacjent. Warto także dodać, że osoby dorosłe często stanowią grupę pacjentów, z którymi współpracuje się łatwiej. Dzieci z kolei czasem mogą nie rozumieć trudnych pytań zadawanych przez psychologa. Cała sytuacja, która zmusza dzieci do uczęszczania na psychoterapię, często jest bardzo trudna do zaakceptowania przez najmłodszych pacjentów. Pierwsze wizyty mogą być stresujące również dla dorosłych, jednak psychoterapeuci posiadają zdolności i doświadczenie, które pozwolą im łagodzić stres i przejść od razu do sedna problemu.